උදක ප්‍රාප්තිය


ලංකාද්වීපය වසරක මධ්‍යය අතිශ්ක්‍රමනය කරමින් තුබුනේය.. අතීතය නොනිමි දුක්බර සමයක් වු නමුදු, වෙසක් සිරි නරඹමින් හුන් ජනයා ප්‍රමෝදමත් අනතීතයටද,අනාගතයටද මහත් ප්‍රාර්ථනා මුසුව ආරාධනා කරමින් උන්හ...

පෙර වූ වසරෙහී ලංකාද්වීපයේ මහත් වූ විපත්තියක් ගෙනදුන් දින යන්තම් ගෙවෙමින් තිබුනාහ.
යථොක්ත දිනයන් මහත් අභිරුචියකින් ගෙවන්නෙමු'යී යන ඒකායන අපේක්ෂාව, මහත් වියරුවකින් භංගත්වයට පත් කරමින් මේඝ නදී තෙමේ මහත් පෙරලියක් කරමින් උන්හ... නීල වර්ණාදී මේඝලතාවෝ කාල වර්ණ වෙමින් බෙංගාල බොක්ක නම් අතීතයේ මහත් විපත්තීන් ගෙන දුන් ප්‍රදේශයෙහි රෞද්‍ර මාරුතයක් සුලි උපද්දූහ.. 
එහි විපත් නොදැන ගිම්හානය අහවර වූවායැයිද, වස්සනාය පැමිණියායැයි ද අහ්ලාද වෙමින් සකල ලෝ වැසි ජනයා කිසිත් නොවිමසමින් උකටලීව ඉදිරි සම්ප්‍රාප්තියන් හා බැඳෙමින් සිටියහ..

වර්ෂා සමය ඇරඹීමත් සමඟ කෙමෙන් කෙමෙන්, මහ ජල ධාරවක් උත්පාදන කරමින් කාල වර්ණ මේඝලතාවෝ කිසිත් පිලිසරණක් නොදීම දෙරණ මත කඩා හැලමින් තිබුනහ. ඉදින් එහි උත්කෘෂ්ට අවස්ථාව වන ගංගාවෝ උතුරා යමින්,  ලංකාද්වීපයේ විවිධ ප්‍රදේශයන්හී ජල ගැල්මවල්  ප්‍රාප්ත වුන්නාහ. ඒසඳ බලා හුන් වෘක්ෂලතාවෝ හා තුංග කඳු පන්තීහූ උකලීව උන්හ.

ඒ සමයෙහි මැණික්පුර වූ කලී විශාලා මහනුවර සේ සශ්‍රීකත්වය පිරි ප්‍රදේශය මහත් වියරුවක පෙරමඟට පැමිණෙමින් තිබුනි.. ඒ වූ කලී කාල නදී අවේස වූ රකුසු වේෂය දින කිහිපයක් කූටප්‍රාප්තියට පැමිණිමෙන් අනතුරුව ඒ දුට මහත් නිශ්චලව හුන්, කඳු වැටි මඬින ලද ඇසිල්ලෙහි කඩා පතිත වීමය.. ඒ ඇසිල්ලෙහිම සමහරක් නිවෙස් එක් ක්ෂණයකින්ම මිහිකත වැලඳ ගත්තේය.. එලෙස තුංග කඳු පන්ති මහත් අභිරුචියකින් හුදෙකලා නිම්නයට සිය බර පතිත කරවූවද එහි වූ ජනී ජනයා හිස් ලූ ලූ අත දුවනු අජීවී මලකඳක් වන් කඳු පන්තිය සිසාර නොදැනුනහ... ඒ සා මහත් වූ කඳු පන්ති සමහරක් ජනයා මත කුරිරුව පතිත වෙමින් ඔවුන්ගේ ප්‍රානය නිරුද්ධ කරන්නටද සාමර්ථ විය.

ඉදින් එලෙසටම මාණික්‍යපුර මෙන්ම රුහුණුපුරද, මහත් වූ විපත්තීන් සමුදායකට ප්‍රාප්ත වෙමින් පැවතිනි..  එනම් නිල්වලාවෝ ද මහත් වූ කෲර වේෂයකින් සිය දෙරණත කම්පා කරමින් සිටියෝය.. අදිසි නිම්න උදක ප්‍රාප්තියට කිසි විටෙකත් අපේක්ෂාවක් නුවුනු ජනීජනයා මහත් පීඩිතව ඉච්ඡාභංගත්වයට එක් ක්ෂණයකින් පත් විය.. කවදා කොතෙන සිදුවූ සම්‍යක් නුවූයෙන් කිසිඳු හව්හරණක් නොමැතිව ඇද වැටිනි. ඒ මහා විපත්තීන්ගෙන් ජනී ජනයා හුස්ම නිරුද්ධ කරලූයේ  උදක තරංගයෙහිදී හෝ මිහිකත වැළඳ ගත් තුංග කඳු යටය.

ඒ වූ මහත් රම්‍ය වූ නගරසීමාවෝ සුසානයක පෙනුමක් ඉසූලූහ. මලමිණී කුණු වෙමින් තවදුරටත් ජලය පමණක්ම ප්‍රාප්ථ වන්නට විය...

ඒ මහ ව්‍යසනයෙන් ඉතිරි වු කඩමාළු වන් ජීවිතය ජීවත් කරවීමේ නොනිමි ප්‍රාර්ථනා පෙරදැරිව විපත්තීන්ට මුහුන නුදුන් ජනයා එකරොක් වූහ.. ඉදින් චතුරාංගනී සේනාව වන් ත්‍රී සේනාවද, අනේක විද එකමුතූවූවෝ් මහත් හර්දයාංගම සිතුවිලි වලින් අනූනව යන්තම් හෝ රජ වන්දි භට්ටයන්ගේ උපකාර නැතිව සියල්ල නැතිමුදු හැකිතරම් උපකාර කරමින් මේ මොහොත වනතුරුද සිටින්නෝය..

###########################

පසු වදන: මෙම නිර්මාණයේ වස්තු බීජය මගේ මනසට පැමිණියේ මුහුනු පොතේ ප්‍රකට වූ පොස්ටුවක් නිසාය. ඔහුට මගේ ප්‍රණාමය....


Comments

  1. අපූරුයි අරූ. මේ ශෛලියට මම මනාපයි.

    ජයවේවා!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තූතියි දුමී ... ඔබටත් ජය

      Delete
  2. අපුරු ලියවිල්ලක් අරු...
    ඔබට ජය...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තූතියි ... ඔබටත් මෙලෙස ලිවිය හැක... උත්සහ කරන්න ආයූ..

      Delete

Post a Comment

Popular Posts